Αιτία για την Κρίση Πανικού

Η κρίση πανικού είναι στην ουσία μια έντονη διέγερση του οργανισμού που προκύπτει όταν το άτομο αντιλαμβάνεται —συχνά λανθασμένα— μια σημαντική απειλή για τη σωματική του ακεραιότητα· αυτή η αντίληψη, ακόμα κι αν είναι φανταστική, ενεργοποιεί όλους τους αμυντικούς μηχανισμούς και παράγει πραγματικά αλλά μη επικίνδυνα σωματικά συμπτώματα (ταχυκαρδία, δύσπνοια, ζάλη, εφίδρωση κ.ά.), ενώ οι επόμενες κρίσεις συχνά τροφοδοτούνται από τον φόβο επανάληψής τους. Η αντιμετώπιση οφείλει να είναι εκπαιδευτική και πολυδιάστατη: λεπτομερής γνώση της φυσιολογίας της κρίσης, γνωστική θεραπεία για την αναγνώριση και διαχείριση φοβικών σκέψεων και στρεσογόνων παραγόντων, ενδεχομένως βραχυχρόνια φαρμακευτική υποστήριξη όταν κρίνεται αναγκαίο, καθώς και εκπαίδευση με βιοανάδραση για τον έλεγχο των φυσιολογικών αποκρίσεων. Με αυτή την ολιστική προσέγγιση το άτομο μαθαίνει να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα συμπτώματα και να μειώνει τον φόβο, οπότε οι κρίσεις παύουν να κυριαρχούν στη ζωή του — υπάρχει λύση, άρα δεν χρειάζεται να φοβάσαι.

Η κρίση πανικού δεν είναι τίποτα άλλο παρά υψηλότατα επίπεδα άγχους (διέγερση) του οργανισμού, λόγο του ότι το άτομο αντιλήφθηκε κάτι ως “σημαντική και πραγματική απειλή για την σωματική του ακεραιότητα”. Αυτό που αντιλαμβάνεται το άτομο ως “πραγματική απειλή” μπορεί να είναι κάτι ……φανταστικό (π.χ. μια ανύπαρκτη αρρώστια, η ένας αβάσιμος φόβος ότι δεν του φτάνει ο αέρας κτλ.) αλλά το άτομο το βιώνει σαν να είναι κάτι πραγματικό και έτσι “επιστρατεύεται” όλος ο οργανισμός για να τον “προστατέψει” από την φανταστική αυτή απειλή.

Τότε εμφανίζονται όλα αυτά τα έντονα και ανυπόφορα πολλές φορές σωματικά συμπτώματα τα οποία είναι μεν πραγματικά (έντονη ταχυκαρδία, αίσθηση δύσπνοιας, ζαλάδα, τάση για εμετό, εφίδρωση κτλ.), αλλά είναι ..είναι τελείως ακίνδυνα για την υγεία του ατόμου. Ο μηχανισμός του άγχους είναι αμυντικός-προστατευτικός μηχανισμός του οργανισμού, οπότε ποτέ δεν θα μπορούσε να βλάψει τον οργανισμό που προστατεύει.

Οι κρίσεις πανικού που ακολουθούν είναι συνήθως αποτέλεσμα του φόβου του ατόμου να μη ξαναζήσει την κρίση πανικού.

Ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι καθαρά εκπαιδευτικός και πολυδιάστατος. Δηλαδή το άτομο πρέπει:

• Να μάθει ακριβώς και με λεπτομέρεια την φυσιολογία του προβλήματος, δηλαδή τι συμβαίνει στον οργανισμό του την ώρα μιας κρίσης
• Να εντοπίσει και να εκπαιδευτεί να διαχειρίζεται τις φοβικές σκέψεις και στρεσογόνους παράγοντες με την βοήθεια της Γνωστικής Θεραπείας
• Σε περίπτωση που χρειάζεται, αλλά για περιορισμένο μόνο χρονικό διάστημα, το άτομο να λάβει φαρμακευτική αγωγή (καλύτερα ομοιοπαθητική) προκειμένου να περιορίσει τα έντονα σωματικά συμπτώματα μέχρι να εκπαιδευτεί να τα διαχειρίζεται από μόνος του. Τα φάρμακα από μόνα τους, είτε ομοιοπαθητικά είτε χημικά, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αιτία του προβλήματος που βρίσκεται στον τρόπο που στο άτομο σκέφτεται και ερμηνεύει την εμπειρία του. Τα φάρμακα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπου που σκεφτόμαστε.
• Να εκπαιδευτεί με την βοήθεια της Βιοανάδρασης να διαχειρίζεται και να ελέγχει τους φυσιολογικούς μηχανισμούς του οργανισμού του έτσι ώστε να έχει πλήρη έλεγχο των σωματικών του συμπτωμάτων και να εξαφανιστεί ο φόβος από αυτά.

Με την ολιστική αυτή προσέγγιση το πρόβλημα δεν έχει μέλλον στη ζωή του ατόμου.

Για αυτό μη φοβάσαι!!! Υπάρχει λύση!!!