Η υποχρεωτική ευτυχία των Χριστουγέννων
Για κάποιους ανθρώπους οι γιορτές είναι η καλύτερη περίοδος του χρόνου. Στολίζουν τα σπίτια τους ένα μήνα νωρίτερα, ακούν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια στην διαπασών και αγοράζουν δώρα σαν να μην υπάρχει αύριο. Απολαμβάνουν τα τραπεζώματα και ζουν για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς.
Δεν νιώθουν, όμως, όλοι το ίδιο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους φτωχούς, στους άστεγους και στα ορφανά παιδιά. Σε όσους δηλαδή κρυώνουν και υποσιτίζονται και ελπίζουν πως λόγω Χριστουγεννιάτικου πνεύματος, θα δεχθούν λίγη περισσότερη βοήθεια από τους συνανθρώπους τους. Αναφέρομαι στους πιο τυχερούς, σε εκείνους με τα ζεστά ρούχα και τις στέγες πάνω από το κεφάλι τους. Σε εκείνους που, παρόλα αυτά, δεν μοιράζονται τον ενθουσιασμό των ανθρώπων γύρω τους.
Οι εμπορικές γιορτές έχουν το χαρακτηριστικό ότι επιβάλλονται. Τα Καρναβάλια κλείνουν δρόμοι για τις παρελάσεις και βλέπεις παντού γύρω σου μασκαρεμένους, του Αγίου Βαλεντίνου οι πόλεις γεμίζουν καρδούλες, μπαλόνια και λουλούδια και κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με άλλες γιορτές και επετείους. Τα Χριστούγεννα είναι μάλλον η εμπορικότερη γιορτή από όλες.
Δεν μπορείς να απομακρυνθείς πολύ από το σπίτι σου χωρίς να δεις φωτάκια, στολισμένα δέντρα και άγιους Βασίληδες. Δεν μπορείς να ακούσεις ραδιόφωνο από τέλη Νοεμβρίου μέχρι μέσα Γενάρη, αν δεν αντέχεις την συνεχή επανάληψη των ίδιων και των ίδιων τραγουδιών που ακούγονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Και, φυσικά, δεν μπορείς να δεις τηλεόραση αν δεν απολαμβάνεις τις Χριστουγεννιάτικες ταινίες και στρέφεσαι στην αγαπημένη σου σειρά για να ανακαλύψεις προς απογοήτευσή σου πως έχουν βγάλει εορταστικό επεισόδιο. Τα Χριστούγεννα είναι τόσο πολύ αφιερωμένα σε όλα αυτά, που ξεχνά κανείς τελείως ποιανού τα γενέθλια γιορτάζουμε και για ποιο λόγο γίνεται όλη αυτή η φασαρία.
Είναι φυσιολογικό να μην έχουν όλοι την όρεξη να συμμετέχουν στις γιορτές των Χριστουγέννων
Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει συναισθηματικά, οικογενειακά ή άλλου τύπου σημαντικά προβλήματα, είναι λογικό να μην είναι διαθέσιμος να μοιραστεί τον Χριστουγεννιάτικο ενθουσιασμό. Ακόμα και να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο, μπορεί να σας φανεί παράξενο, κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν τρελαίνονται για το στόλισμα του δέντρου, ούτε για τα τραπεζώματα με συγγενείς, ούτε για Πρωτοχρονιάτικες εξόδους σε μαγαζιά τόσο γεμάτα κόσμο που νιώθεις σαν σαρδέλα μέσα στην κονσέρβα. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι που ναι μεν τους αρέσει όλο αυτό το κλίμα, αλλά δεν τους πηγαίνει να βρίσκονται σε διάθεση πάρτι για σχεδόν δύο μήνες, όσο το κρατούν οι υπόλοιποι.
Το δυσκολότερο για τους ανθρώπους που προανέφερα, δεν είναι να αντιμετωπίσουν τα Χριστούγεννα, αλλά την κοινωνική πίεση. Οι φίλοι πιέζουν για εξόδους, οι συγγενείς για τραπέζια. Τα παιδιά για στολίσματα και δώρα, οι συνάδελφοι για χριστουγεννιάτικο κλίμα στην δουλειά. Το δυσκολότερο είναι ότι τους επιβάλλεται να χαρούν, ενώ δεν το νιώθουν.
Τέτοιες συμπεριφορές φέρνουν αυτούς τους ανθρώπους σε πολύ δύσκολη θέση, αφού τους δημιουργούνται ενοχές για τα ίδια τους τα συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές είναι φυσιολογικά δεδομένης της κατάστασης της ζωής τους την συγκεκριμένη περίοδο. Νιώθουν υποχρεωμένοι να χαρούν για να μην χαλάσουν το κέφι των υπόλοιπων και μπορεί να αναγκαστούν να υποκριθούν, να μπουν δηλαδή σε μια διαδικασία η οποία δεν είναι καθόλου υγιής.
Αν, λοιπόν, δεν έχετε τόση όρεξη για φωτάκια και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, δεν χρειάζεται να απολογηθείτε σε κανένα. Να θυμάστε ότι το εορταστικό πνεύμα δεν αποτελεί δείκτη ευτυχίας, ούτε συναισθηματικής ισορροπίας.
Αφήστε μια απάντηση