Κρίση Πανικού
Η κρίση πανικού εμφανίζεται ξαφνικά και χωρίς φανερή αιτία. Στα καλά καθούμενα, εκεί που όλα μοιάζουν να είναι μια χαρά. Για το άτομο που την βιώνει είναι σαν να βιώνει ένα τρομοκρατικό χτύπημα….τρομακτικό, απρόσμενο, οδυνηρό, ανεπιθύμητο. Την στιγμή που συμβαίνει μία κρίση πανικού όλα είναι τόσο έντονα….ο φόβος, τα σωματικά συμπτώματα, η διέγερση…που το άτομο πολύ εύκολα παρερμηνεύει την εμπειρία του και νομίζει ότι αυτό που του συμβαίνει είναι κάτι επικίνδυνο, ότι απειλείται η ζωή του, ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει, ότι θα πάθει κάτι και ίσως πεθάνει. Τρομακτική αίσθηση.
Ιδιαίτερα την πρώτη φορά, όλα είναι ακόμα πιο τρομακτικά, γιατί το άτομο δεν γνωρίζει τι του συμβαίνει και νομίζει ότι παθαίνει καρδιακή προσβολή ή ότι χάνει τα λογικά σου. Ο φόβος κάνει τα πράγματα χειρότερα και δυσκολότερα, και επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τα ήδη έντονα σωματικά συμπτώματα. Η αναπνευστική λειτουργία επιταχύνεται γιατί το άτομο νομίζει ότι δεν του φτάνει ο αέρας, ενώ η καρδιά κοντεύει να «πεταχτεί έξω από το στήθος» με τη δύναμη και την ταχύτητα που χτυπάει.
Αλλά σε τι οφείλεται η εμφάνιση μιας κρίσης πανικού;
Η κρίση πανικού δεν είναι τίποτα άλλο παρά υψηλότατα επίπεδα άγχους (διέγερση) του οργανισμού, λόγο του ότι το άτομο αντιλήφθηκε κάτι ως «σημαντική και πραγματική απειλή για την σωματική του ακεραιότητα». Αυτό που αντιλαμβάνεται το άτομο ως «πραγματική απειλή» μπορεί να είναι κάτι ……φανταστικό (π.χ. μια ανύπαρκτη αρρώστια, η ένας αβάσιμος φόβος ότι δεν του φτάνει ο αέρας κτλ.) αλλά το άτομο το βιώνει σαν να είναι κάτι πραγματικό και έτσι «επιστρατεύεται» όλος ο οργανισμός για να τον «προστατέψει» από την φανταστική αυτή απειλή.
Τότε εμφανίζονται όλα αυτά τα έντονα και ανυπόφορα πολλές φορές σωματικά συμπτώματα τα οποία είναι μεν πραγματικά (έντονη ταχυκαρδία, αίσθηση δύσπνοιας, ζαλάδα, τάση για εμετό, εφίδρωση κτλ.), αλλά είναι ..είναι τελείως ακίνδυνα για την υγεία του ατόμου. Ο μηχανισμός του άγχους είναι αμυντικός-προστατευτικός μηχανισμός του οργανισμού, οπότε ποτέ δεν θα μπορούσε να βλάψει τον οργανισμό που προστατεύει.
Οι κρίσεις πανικού που ακολουθούν είναι συνήθως αποτέλεσμα του φόβου του ατόμου να μη ξαναζήσει την κρίση πανικού.
Ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι καθαρά εκπαιδευτικός και πολυδιάστατος. Δηλαδή το άτομο πρέπει:
1. να μάθει ακριβώς και με λεπτομέρεια την φυσιολογία του προβλήματος, δηλαδή τι συμβαίνει στον οργανισμό του την ώρα μιας κρίσης
2. να εντοπίσει και να εκπαιδευτεί να διαχειρίζεται τις φοβικές σκέψεις και στρεσογόνους παράγοντες με την βοήθεια της Γνωστικής Θεραπείας
3. Σε περίπτωση που χρειάζεται, αλλά για περιορισμένο μόνο χρονικό διάστημα, το άτομο να λάβει φαρμακευτική αγωγή (καλύτερα ομοιοπαθητική) προκειμένου να περιορίσει τα έντονα σωματικά συμπτώματα μέχρι να εκπαιδευτεί να τα διαχειρίζεται από μόνος του. Τα φάρμακα από μόνα τους, είτε ομοιοπαθητικά είτε χημικά, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αιτία του προβλήματος που βρίσκεται στον τρόπο που σκέφτεται να ερμηνεύει την εμπειρία του το άτομο, τα φάρμακα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπου που σκεφτόμαστε.
4. Να εκπαιδευτεί με την βοήθεια της Βιοανάδρασης να διαχειρίζεται και να ελέγχει τους φυσιολογικούς μηχανισμούς του οργανισμού του έτσι ώστε να έχει πλήρη έλεγχο των σωματικών του συμπτωμάτων και να εξαφανιστεί ο φόβος από αυτά.
Με την ολιστική αυτή προσέγγιση το πρόβλημα δεν έχει μέλλον στη ζωή του ατόμου.
Για αυτό μη φοβάσαι!!! Υπάρχει λύση!!!
Αφήστε μια απάντηση