Εμμηνόπαυση και ψυχολογία
Κάθε μεγάλη αλλαγή στην πορεία της ζωής αποτελεί για τον άνθρωπο μια πρόκληση. Η εμμηνόπαυση σηματοδοτεί το πέρας της δυνατότητας της γυναίκας να τεκνοποιήσει και την είσοδό της στην πλέον ώριμη περίοδο της ζωής της. Παρόλο που όλες οι γυναίκες περνούν από αυτό το στάδιο, δεν το βιώνουν όλες με τον ίδιο τρόπο.
Ποια είναι τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης;
Η μεγάλη ορμονική αλλαγή που τελείται στο σώμα συνοδεύεται από έντονες εξάψεις, ευερεθιστότητα, διαταραχές στον ύπνο και στην όρεξη. Η γυναίκα έχει λιγότερες αντοχές, ελάττωση της λίμπιντο, αρνητικές σκέψεις και δυσκολίες συγκέντρωσης.
Τίποτε από αυτά, όμως, δεν διαταράσσει αναγκαστικά την ψυχική ισορροπία της. Κάποιες γυναίκες βιώνουν την εμμηνόπαυση ως κρίση ταυτότητας και άλλες ως πέρασμα στην ωριμότητα και την γαλήνη. Την διαφορά την κάνει ο τρόπος θεώρησης.
Από την μία πλευρά, έχουμε την συντήρηση των παλιομοδίτικων αντιλήψεων σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας. Όλης εκείνης της παράδοσης η οποία δημιούργησε στο μυαλό των γυναικών την πεποίθηση πως η ύπαρξή τους ταυτίζεται με την θηλυκότητα και την μητρότητα. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν αντιμετωπίζοντας την γυναίκα είτε ως ερωμένη, είτε ως μητέρα. Όχι ως άνθρωπο.
Οι κοινωνικές αντιλήψεις και η ψυχολογία της γυναίκας στην εμμηνόπαυση
Όταν, λοιπόν, έρχεται η ώρα της εμμηνόπαυσης και η γυναίκα δεν μπορεί να είναι πλέον τίποτα από τα δύο, κλονίζεται όλος ο κόσμος της. Αν έχει περιορίσει την ύπαρξη, τα ενδιαφέροντα και τις ασχολίες της μέσα στα στενά όρια της ταυτότητας του φύλου της, η γυναίκα δυσκολεύεται να δεχθεί το πέρας των γόνιμων χρόνων της. Πολλές φορές, μάλιστα, η φάση αυτή συνοδεύεται από την ανεξαρτοποίηση των παιδιών της και το «σύνδρομο άδειας φωλιάς» έρχεται να εντείνει τα αρνητικά της συναισθήματα.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε την τάση της εποχής να επικρατεί μια μεγάλη άρνηση για το γεγονός ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουμε. Με την βοήθεια της ιατρικής και της φαρμακευτικής, η γυναίκα κερδίζει χρόνο, όχι μόνο από άποψη εμφάνισης, αλλά και λειτουργικότητάς της, ώστε να διατηρήσει περισσότερο την σεξουαλική, αλλά και γονική της ταυτότητα.
Φαινομενικά αυτή η τάση είναι αισιόδοξη. Λέει στις γυναίκες πως η παύση της περιόδου τους δεν είναι το τέλος, αλλά μπορούν να έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή ακόμα και σε πολύ ώριμη ηλικία. Επίσης, μπορούν να γίνουν μητέρες με άλλους τρόπους, όπως είναι για παράδειγμα η παρένθετη μητρότητα.
Όμως, αν το εξετάσουμε λίγο εις βάθος, αυτή η τάση είναι τόσο δυσλειτουργική για την γυναικεία ψυχολογία όσο και η παλιομοδίτικη.
Οι άνθρωποι μεγαλώνουμε! Οι γυναίκες δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν από μια ηλικία και μετά και η σεξουαλική διάθεση και λειτουργικότητα ελαττώνεται όταν βαδίζουμε προς την τρίτη ηλικία.
Αυτό δε σημαίνει το τέλος μας, την ακύρωση της ίδιας μας της ύπαρξης. Είμαστε πρώτα άνθρωποι κι έπειτα γυναίκες ή άντρες. Μπορούμε να φροντίσουμε την νοητική και πνευματική μας ανάπτυξη, την πορεία μας προς την ψυχική μας γαλήνη, την συσσώρευση εμπειριών, την αφοσίωση σε επαγγελματικούς ή καλλιτεχνικούς τομείς, την προσφορά στις επόμενες γενιές. Ενάντια σε όλες τις προκαταλήψεις, πολλές γυναίκες βιώνουν την εμμηνόπαυση ως ένα καλοδεχούμενο πέρασμα στην επόμενη φάση της ζωής τους και το αγκαλιάζουν με σοφία και ωριμότητα.
Αφήστε μια απάντηση