Κρίσεις Πανικού – Πως αλλάζουν τη ζωή του ατόμου
Όποιος δεν έχει πάθει κρίση πανικού ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει τι βιώνει το άτομο που πάσχει από Διαταραχή Πανικού και ζει μόνιμα υπό την απειλή των κρίσεων.
Μετά την πρώτη κρίση πανικού τίποτα πια δεν είναι ίδιο στη ζωή του ατόμου που την έπαθε, αλλά και στην οικογένειά του και στις σχέσεις του. Ο κόσμος αλλοιώνεται, αλλάζει μορφή και μοιάζει πια απειλητικός και τρομακτικός. Και επειδή τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν την πραγματικότητα του ατόμου που πάσχει από Διαταραχή Πανικού, θα σας δείξουμε με 5 εικόνες πως το άτομο που ζει υπό την απειλή της κρίσης αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Η εικόνα αριστερά δείχνει πως στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση, και η εικόνα στα δεξιά δείχνει το πως το άτομο την βιώνει.
1. Η κάθε «ευχάριστη» έξοδος με φίλους μοιάζει σαν μία εξωπραγματική, οδυνηρή, επικίνδυνη δοκιμασία. Τα εμπόδια και οι απειλές είναι παντού. Ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε του βήμα. Αυτό που βλέπει και βιώνει το άτομο, δεν το βλέπει και δεν μπορεί να το αντιληφθεί κανένας γύρω του. Και αυτό κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
2. Με τα κόπων και βασάνων φτάσαμε στον προορισμό μας. Το άτομο θα επιλέξει και θα επιβάλλει στην παρέα του να καθίσουν όσο γίνεται πιο κοντά στην έξοδο του μαγαζιού, έτσι ώστε σε «περίπτωση ανάγκης» να μπορέσει να διαφύγει το γρηγορότερο. Και ξαφνικά έρχεται η επόμενη δοκιμασία. Ότι και να κάνει, ακόμα και για να παραγγείλει το φαγητό του, μοιάζει σαν να δίνει εξετάσεις. Νομίζει ότι όλοι αντιλαμβάνονται την αδυναμία του και τον κοροϊδεύουν. Σαν να κρατάει μια ταμπέλα που να γράφει «Παθαίνω κρίσεις πανικού». Το άγχος του τον μπλοκάρει και ο πανικός είναι εκεί. Νομίζει ότι όλοι γύρω είναι εκεί για να τον εξετάσουν.
3. Νομίζει ότι κανένας γύρω του δεν μπορεί να τον καταλάβει, και πιστεύει ότι όλοι, μα όλοι τον κρίνουν. Τον παρακολουθούν, αντιλαμβάνοντε και την παραμικρή του αδυναμία και τον κρίνουν για αυτήν. Νιώθει σαν να είναι σε ένα δικαστήριο και όλοι γύρω του, ακόμα και οι καλύτεροί του φίλοι είναι οι δικαστές που είναι έτοιμη να εκφωνήσουν την καταδίκη του. Αντιλαμβάνεται και το παραμικρό σημάδι στην συμπεριφορά των άλλων, και το πιο αθώο πεταχτό βλέμμα ως απόδειξη της πεποίθησής του ότι βρίσκεται σε ένα δικαστήριο.
4. Και μακάρι όλα να περιοριζόταν μόνο στους εξόδους με φίλους. Για το άτομο που παθαίνει κρίσεις πανικού οι απειλές είναι παντού και σε όλες τις δραστηριότητές του. Στην δουλειά του το χτύπημα του τηλεφώνου μοιάζει σαν να χτυπάει συναγερμός επιστράτευσης, οι υποχρεώσεις είναι απειλή, όπως και όλοι οι συνάδελφοι μοιάζουν σαν να τον κρίνουν, να απαιτούνε πράγματα στα οποία δεν θα μπορέσει ποτέ να ανταποκριθεί. Το συναίσθημα ανεπάρκειας όλο και μεγαλώνει. Το άτομο νομίζει ότι όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από αυτόν και μπορούνε να ανταπεξέλθουν με μεγαλύτερη επάρκεια στις υποχρεώσεις της δουλειάς τους. Όλα είναι ανταγωνιστικά και αγχογώνα.
5. ΣΠΙΤΙ – εδώ είναι ο παράδεισος του ατόμου, εδώ είναι η ελευθερία του, εδώ είναι το μόνο μέρος που νιώθει και αισθάνεται καλά, και ας είναι αφιλόξενο… δεν πειράζει. Το μόνο μέρος που το άτομο μπορεί να λειτουργήσει με χαμηλότερα επίπεδα άγχος, το μόνο μέρος που δεν νιώθει απειλή, το μόνο μέρος που μπορεί να είναι ο εαυτός του, το μόνο μέρος που τα σωματικά συμπτώματα είναι υποφερτά και τα αντέχει κάπως. Αυτός είναι όλος ο κόσμος του, αυτή είναι η όαση του, αυτός είναι ο παράδεισός του.
Ελπίζουμε να σας βοηθήσαμε να καταλάβετε τι νιώθει και αισθάνεται ένα άτομο που πάσχει από Διαταραχή Πανικού. Ελπίζουμε να μπορέσατε να καταλάβετε πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του σε σχέση με εσάς.
Μη ξεχνάτε ποτέ αυτές τις διαφορές, γιατί ίσως τότε δεν θα έχετε τόσες απαιτήσεις και προσδοκίες από το άτομο, κάτι που προσθέτει περισσότερο άγχος στο ήδη υψηλό για αυτόν. Ίσως τότε μπορέσετε να το υποστηρίξετε με μεγαλύτερη επάρκεια. Ίσως τότε δεν θα το κατηγορείτε για τις αδυναμίες του.
Το μόνο πράγμα που έχει ανάγκη ένα άτομο με Διαταραχή Πανικού είναι να νιώσει ασφάλεια και κατανόηση από τους γύρω του. Επίσης χρειάζεται οπωσδήποτε βοήθεια από ειδικό για να μάθει να διαχειρίζεται το άγχος του και να ζει πιο λειτουργικά και φυσιολογικά. Η Διαταραχή Πανικού δεν είναι γρίπη και δεν περνάει από μόνη της. Αντίθετα, όσο την αφήνουμε να υπάρχει στην ζωή μας, τόσο πιο μεγάλες διαστάσεις παίρνει, τόσο πιο πολύ γενικεύεται ακόμα και σε συνθήκες που ουδέποτε μας αγχώναν, τόσο πιο έντονα γίνοντε τα σωματικά συμπτώματα, τόσο πιο πολύ χρόνο θέλει η αντιμετώπισή της.
Για αυτό μη χάνετε χρόνο! Ζητήστε βοήθεια τώρα!!!