Διαταραχή του άγχους

Διαταραχή του άγχους. Το άγχος αποτελεί μέρος της φυσιολογικής αντίδρασης του οργανισμού σε απειλητικές καταστάσεις. Συνεπώς, το άγχος τις περισσότερες φορές μπορεί να είναι χρήσιμο. Ωστόσο, το επίμονο και αδικαιολόγητο άγχος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καθημερινή ζωή, την επαγγελματική, την προσωπική και την κοινωνική λειτουργικότητα.

Κοινά συμπτώματα του άγχους αποτελούν το αίσθημα αυξημένων παλμών, η εφίδρωση, η ζάλη, ο τρόμος, η ευρεθιστότητα, η γενικότερη ανησυχία και ο διαταραγμένος ύπνος. Η διάκριση μεταξύ αγχωδών συμπτωμάτων και των αγχωδών διαταραχών είναι ιδιαίτερα σημαντική και λεπτή. Σε ορισμένα άτομα τα παραπάνω συμπτώματα του άγχους μπορεί να αποτελούν φυσιολογική αντίδραση στα καθημερινά προβλήματα, χωρίς τα άτομα αυτά να χρήζουν θεραπείας. Αντίθετα, στην διαταραχή του άγχους το άγχος γίνεται παθολογικό ως προς την ένταση και την αδικαιολόγητη εκδήλωση του, έχει ως αποτέλεσμα την αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων αυτών και η θεραπεία είναι απαραίτητη.

Η διαταραχή του άγχους αποτελεί την πλέον συχνή διαταραχή του γενικού πληθυσμού και περιλαμβάνει μια σειρά καταστάσεων, στις οποίες το κύριο κλινικό χαρακτηριστικό είναι το άγχος.

Διαταραχή του άγχους

§  Διαταραχή γενικευμένου άγχους §  Διαταραχή πανικού §  Αγοραφοβία §  Διαταραχή κοινωνικού άγχους §  Ειδική φοβία §  Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή §  Οξεία διαταραχή στρες μετά από τραυματική εμπειρία

 

Οι διάφορες μελέτες σχετικά με την παθοφυσιολογία και την αιτιολογία των αγχωδών διαταραχών σε γενικές γραμμές εστιάζουν σε διαταραχές της λειτουργίας των νευροδιαβιβαστών (νορεπινευρίνη, σεροτονίνη, γ-αμινοβουτιρικό οξύ, αδενοσίνη κ.α) και σε ψυχολογικές διαταραχές κυρίως γνωστικής λειτουργίας. Στις διάφορες ψυχολογικές θεωρίες του άγχους περιλαμβάνονται ψυχαναλιτικές θεωρίες, όπου το Εγώ κατακλύζεται από ασυνήδειτα ένστικτα και θεωρίες μάθησης, όπου το άγχος αποτελεί φοβική απάντηση σε εξωτερικά ερεθίσματα και μπορεί να μαθευτεί ή να ξεχαστεί μέσω των εμπειριών.

Για την αντιμετώπιση  διαταραχή του άγχους μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες ψυχολογικές και φαρμακολογικές θεραπείες. Οι κύριες ομάδες φαρμακών που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του άγχους είναι οι βενζοδιαζεπίνες, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, οι SSRIs και οι MAO. Στις ψυχολογικές θεραπείες υπάρχει μια μεγάλη γκάμα επιλογών ανάλογα με τον άνθρωπο και την εκπαίδευση του ψυχολόγου. Ειδικότερα, οι κύριες ψυχολογικές θεραπείες είναι η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, η συμπεριφορική, η συμβουλευτική, η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων, οι τεχνικές χαλάρωσης και η βιοανάδραση.

Η ιδανική θεραπεία προϋποθέτει ότι κάθε ασθενής αντιμετωπίζεται μέσα στο δικό του ψυχικό και κοινωνικό πλαίσιο χωρίς γενικευμένες αδιάκριτες προσεγγίσεις και εφαρμογές.