Πως θα αντιμετωπίσετε την κλειστοφοβία
Η κλειστοφοβία αποτελεί μια από τις συνηθέστερες φοβίες των ατόμων, ενώ ανήκει στο φάσμα των αγχώδων διαταραχών.
Στην ουσία της, αποτελεί ένα σύμπτωμα άγχους και όχι μια διαταραχή από μόνη της, ωστόσο έχει αποκτήσει τις διαστάσεις μιας διαταραχής καθεαυτής, καθώς αρκετοί βιώνουν την κλειστοφοβία χωρίς να παρουσιάζουν άλλες διαταραχές άγχους.
Τι είναι η κλειστοφοβία;
Ώς κλειστοφοβία ορίζεται μια ψυχική κατάσταση φοβίας, όπου το άτομο βιώνει έναν παράλογο φόβο στην ιδέα πως δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από ένα κλειστό χώρο ή από μια κατάσταση που του προκαλεί το αίσθημα του περιορισμού. Ο φόβος αυτός μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση κρίσης πανικού.
Η χρήση του ασανσέρ, του μετρό, των κλειστών χώρων και των χώρων με συνωστισμό και άλλες φαινομενικά ασήμαντες ενέργειες, μπορεί να αποτελούν απλή καθημερινότητα για τους περισσότερους. Ωστόσο, για ένα σημαντικό αριθμό ατόμων, οι ενέργειες αυτές μεταβάλλουν σημαντικά τα επίπεδα άγχους τους, καθιστώντας τα δυσλειτουργικά στην καθημερινή ζωή τους. Ακόμη και ενδύματα που είναι στενά στην περιοχή του λαιμού έχουν αναφερθεί ως στρεσογόνα ερεθίσματα, καθώς δημιουργείται στα άτομα το αίσθημα του πνιγμού.
Ποια είναι τα συμπτώματα της κλειστοφοβίας;
Η κλειστοφοβία προκαλεί μια σειρά ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Τα άτομα αυτά μπορεί να κατακλύζονται από το φόβο της απώλειας του ελέγχου, έχουν την αίσθηση πως βγαίνουν έξω από τον εαυτό τους, δημιουργούν φανταστικά σενάρια τρόμου, ενώ η σκέψη που επικρατεί είναι αυτή του φόβου του θανάτου.
Στα σωματικά συμπτώματα ανήκουν το αίσθημα λιποθυμίας, η εφίδρωση, η ζάλη, οι εξάψεις ή κρυάδες, το τρέμουλο, ο αυξημένος καρδιακός παλμός και η υψηλή πίεση, η ρηχή αναπνοή, η ξηροστομία, η υπεροξυγόνωση, η ναυτία, το μούδιασμα, το αίσθημα πνιγμού, ο πόνος στο θώρακα και η δυσκολία στην αναπνοή, η απώλεια συνείδησης και του προσανατολισμού.
Ποια είναι τα αίτια της κλειστοφοβίας;
Δεν είναι τόσο οι μικροί και περιορισμένοι χώροι που πυροδοτούν το μηχανισμό άγχους στα άτομα με κλειστοφοβία, όσο ο φόβος στην ιδέα του τι θα μπορούσε να συμβεί όταν το άτομο βρίσκεται σε περιορισμένο εύρος χώρου με το φόβο του να μείνει χωρίς οξυγόνο.
Κάποια παραδείγματα καταστάσεων που ενεργοποιούν τη φοβία αυτή, είναι η χρήση του ασανσέρ ή η αλλαγή χώρων σε καταστήματα, τα τούνελ, τα υπόγεια, τα τρένα ή το μετρό, οι περιστρεφόμενες πόρτες σε πολυκαταστήματα και τράπεζες, τα αεροπλάνα, οι δημόσιες τουαλέτες, τα αυτοκίνητα, οι χώροι με μεγάλο συνωστισμό, οι αξονικοί ή μαγνητικοί τομογράφοι, τα κλειδωμένα δωμάτια , τα δωμάτια χωρίς παράθυρα κ.α.
Η ίδια η καθημερινότητα λοιπόν καθίσταται δυσχερής για τα κλειστοφοβικά άτομα, καθώς δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν ακόμη και στις καθημερινές δραστηριότητές τους.
Τα αίτια της εκδήλωσης της ειδικής αυτής φοβίας δεν είναι ακόμη ξεκάθαρα, ωστόσο φαίνεται πως συντρέχουν ταυτόχρονα περιβαλλοντικοί αλλά και γενετικοί παράγοντες. Η κλειστοφοβία συνήθως εκδηλώνεται κατά την παιδική ηλικία αλλά και στην εφηβεία.
Πως αντιμετωπίζεται η κλειστοφοβία;
Για την αντιμετώπιση της κλειστοφοβίας συνίσταται η ψυχοθεραπεία ως αποτελεσματικό μέσο, καθώς η φαρμακοθεραπεία δεν ενδείκνυται ως θεραπευτική μέθοδος. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία αλλά και διάφορες μέθοδοι που αποφορτίζουν το άτομο από το άγχος (ασκήσεις ηρεμίας κλπ.) έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικές.
Μία μέθοδος που ακολουθείται ευρέως είναι αυτή της σταδιακής έκθεσης του ατόμου στο στρεσσογόνο για αυτό ερέθισμα. Στόχος όλων των μεθόδων αποτελεί η βελτίωση της καθημερινότητας των κλειστοφοβικών ατόμων και κατ επέκταση η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Αφήστε μια απάντηση