Ο ύπνος από νευροφυσιολογικής απόψεως μπορεί να διακριθεί σε δύο περιόδους. Στο διάστημα όπου υπάρχουν ταχείες οφθαλμικές κινήσεις (REM) και στο διάστημα που δεν υπάρχουν ταχείες οθφαλμικές κινήσεις (non- REM). Η no
n- REM περίοδος του ύπνου διακρίνεται σε τέσσερα στάδια (1-4), τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο. Κατά την μετάβαση από το πρώτο στο τέταρτο στάδιο η αφύπνιση καθίσταται όλο και δυσκολότερη, ενώ το ηλεκτροεγγεφαλογράφημα παρουσιάζει όλο και πυκνότερη παρουσία βραδέων κυμάτων.
Στο στάδιο REM το ΗΕΓ παρουσιάζει στοιχεία ενεργοποίησης του εγκεφαλικού φλοιού, η αφύπνιση όμως καθίσταται ακόμη δυσκολότερη και ο μυϊκός τόνος του σώματος σχεδόν καταργείται. Τα όνειρα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου REM, στο τέλος του ύπνου τις πρωϊνές ώρες.
Η αναστολή του μυϊκού τόνου στον ύπνο REM υπάρχει για προστασία από τις συνέπειες δράσης σύμφωνης με το περιεχόμενο του ονείρου. Ο ύπνος REM συμβάλλει στη δημιουργία νευρικών συνάψεων στη νεογνική και βρεφική ηλικία, στην ενίσχυση της μνήμης και την επεξεργασία πληροφοριών.
Το όνειρο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον ύπνο και αποτελεί μια από τις πολλές εκφάνσεις σύνδεσης ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή. Είναι ένα σύστημα που έχει ως σκοπό την αποκατάσταση και την αναγέννηση των σωματικών και ψυχικών λειτουργιών του ατόμου.
Το όνειρο περιγράφεται ως μια ψευδαισθητική νοητική δραστηριότητα που έχει ως σκοπό την ικανοποίηση, δίνοντας λύση στις εντάσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αποσκοπεί στην προστασία του ύπνου και του σώματος.
Αφήστε μια απάντηση